Sosyal Bilimler: yönetim, iktisat, sosyoloji, tarih, psikoloji, iletişim ve siyasal bilimler.
Yönetim bilimini diğer bilimlerden ayıran en önemli özelliği: bilimlerin en yenisi sanatların en eskisi olmasıdır.
Teknolojide yaşanan ilerlemeler ;patentle ödüllendirilir ve koruma altına alınır.
İnsan oğlu araç ve uygulama geliştirmesi üç temel düşünceye dayanır: 1-eksik olan organın yerini doldurma arzusu 2-
organların gücünü arttırma arzusu 3 –yaşamı kolaylaştırma-hızlandırma yükünü hafifletme arzusu
Keşif ve buluşların ivmesi 1850 den sonra arttı. Üretim sürecinin en önemli maliyet girdisi enerjidir.
Tüccarlar: Üretime katılmayan ama üretici ile tüketici arasında köprü olan bir sınıf olarak ortaya çıkmıştır, Köleler için köylü tabiri kullanılmaya başlandığı toplumlar, derebeylik toplumudur.
Toprak işçilerinin toprak sahipleri için çalıştığı feodal sistem, zanaat işçilerinin ve ustaların sermaye sahipleri için üretim yapmasıyla birlikte kapitalist sisteme dönüştü.
Endüstri devrimin temelini atan 3 önemli gelişme: 1 James Wattın 1765 buhar makinesini bulması 2-Adam Smithin milletlerin zenginliği adlı eseri 1776 3- 1789 yılında yaşanan Fransız ihtilali sonucu ulus devlet modelinin temellerinin atılması.
Klasik Yönetim ve Uygulamaları: 1-Frederick W.Taylorun yaptığı Bilimsel yönetim yaklaşımı 2 –Henry Fayolun yaptığı Yönetim süreci yaklaşımı 3-Max Weberin yaptığı bürokrasi yaklaşımı
Bilimsel Yönetim Uygulamaları: 1-gerçek bir bilimsel çalışmanın yapılması 2-işçilerin bilimsel yöntemlerle seçilmesi ve
sürekli eğitilmesi 3-bilimselyapılan iş ile eğitilen işçilerin bir araya getirilerek işçilere yüksek ücret verilmesi 4-sosyal tarafların sürekli dostluğa dayanan bir işbirliğinin kurulması
Yönetim Süreci ve Uygulamalar:

1. Teknik uygulamalar: hammadde işleyip mal üretme
2. ticari uygulamalar: satın alma-satma-değiş*tokuş
3. mali uygulamalar: sermayenin etkin kullanılıp kullanılmadığı
4. güvenlik uygulamaları: sermayedarların çıkarları ve işletmeni malvarlığının korunması
5. muhasebe uygulamaları:hisse senetleri,tahviller,gelir,giderler,bilanço ,teknik analiz
6. yönetim uygulamaları: planlama,örgütleme,yöneltme,düzenleştirme, denetleme

Fayol Yönetimi 5 ayrı unsura ayırmış: 1-tahmin etmek ve planlamak 2 –örgütlemek 3 –yöneltmek 4-koordine etmek 5 – denetlemek
Bürokrasi Uygulamaları: Max Weber örgütleri; karizmatik, geleneksel ve akılcı-yasal olmak üzere üçlü bir sınıflandırma yaparak analiz etmekle akılcı-yasal örgütü “bürokratik örgüt” olarak adlandırmaktadır.
Neo Klasik Yöntem: Klasik yöntemin görüş ve uygulamalarına ek olarak özellikle insan unsuru öne çıkartılarak insanın örgüt içinde nasıl davrandığı davranışının nedenleri ve örgüt yapısı ile davranış arasındaki ilişkiler irdelenmiştir.
Neo-klasik yönetim kuramı davranışsal yönetim olarak da adlandırılmıştır
Sistem Yaklaşımı: genel sistem yaklaşımı bir biyolog olan Ludwig von bertalanffy 1920 öne sürdüğü yaklaşım. Buna göre; her sistem kendi çevresinden bağımsız olarak değil bütünsellik anlayışı doğrultunda çevresiyle ve kendi alt sistemleriyle olan ilişkisi göz önünde bulundurularak incelenir.
Sistem yaklaşımlarının temek özellikleri: 1 –sistem ve alt sistemler 2 –girdi-işlem—çıktı 3 –negatif-pozitif entropi 4 – açık-kapalı sistemler 5-sinerji
Durumsallık yaklaşımı: teknoloji ve çevre yönetim uygulamaları ve örgüt yapısını belirleyen iki önemli unsurdur ve bu iki unsur işletmenin kurumsal performansı üzerinde doğrudan etkilidir. Durumsallık yaklaşımın işletme yönetimine en önemli katkısı “esneklik” olmuştur.
Joan Woodward araştırmasında, örgüt yapısını üretimde kullanılan teknolojinin düzeyine bağlayan önemli bir durumsallık saptanmıştır.
Birim Ünite: teknoloji çıktı özelliklidir ve müşterinin talebi doğrultusunda tek defalık kullanılmaktadır.
Kitle Üretim:büyük partiler görünümünde gerçekleşen çıktılar doğrultusunda sürekli aynı teknoloji kullanılmaktadır.
Süreç Üretiminde: genellikle kitle üretiminde kullanılan daha gelişmiş bir teknoloji kullanılmaktadır.
James Thompsun teknoloji sınıflandırması: 1 çözümleyici yada aracı(mediating) teknolojiler 2 –bağımlı(linked) teknolojiler3-yoğun(intensive) teknolojiler
Burns ve Stalkere göre süreki değişmeyen ve karmaşık olmayan bir çevrede faaliyette bulunan işletmeler için mekanik örgüt yapısı, sürekli değişen ve karmaşık bir çevrede faaliyet gösteren işletmeler için organik örgüt yapısı uygundur. Mekanik Örgüt yapısı: sürekli değişmeyen ve karmaşık olmayan çevrede faaliyette bulunan işletmeler için uygundur. Organik örgüt yapısı: sürekli değişen ve karmaşık bir çevrede faaliyet bulunan işletmeler için uygundur.
Emery ve Trist, örgütsel çevreyi karmaşık derecesine göre ”durgun çevre ve çalkantılı çevre” olarak sınıflandırmıştır. Durgun Çevre: tam rekabet piyasası olarak adlandırılır. Nasılsa tam rekabet piyasası hiçbir zaman gerçekleşmeyecek bir varsayım ise işletme yönetimi içinde durgun çevre bir ütopyadır.
Çalkantılı Çevre: yalnızca işletmelerin birbirleriyle rekabet ettikleri bir çevre değildir. Rekabet alanının özellikleri çevre üzerinde etkilidir.
Toplam Kalite yönetiminin temel ilkesi: müşteri odaklı-sürekli eğitim-katılımcı yönetim-etkin liderlik-sürekli geliştirme ve iyileştirme (Kaizen)
Kaizen ilkesi; Japon işletmelerinin küresel pazarlardaki rekabet üstünlüklerinin temel nedenidir.
Deming Çemberi : planla-yap-doğrula-karar ver
Altı Sigma: günlük faaliyetlerin izlenmesi, kaynakların doğru ve optimal kullanılmasını destekleyebilen bir yönetim uygulamasıdır.
İş süreçleri doğrultusunda gerçekleştirilen altı sigma uygulamaların en önemli özelliği “maddi getirisinin “ yüksek olmasıdır.
Dengeli Ölçüm Kartı( Kurum karnesi): bu uygulama Robert Kaplan ve David Norton tarafından geliştirilmiştir. Üst düzey yönetimi tarafından vizyon doğrultusunda belirlenen stratejilerin uygulanmasını kolaylaştıran bir araç
Dengeli Ölçüm kartı uygulamasının 4 temel boyutu vardır: 1 –finansal boyutu 2 –müşteri boyutu 3 –verimlilik ve etkinlik 4 –öğrenme ve gelişme boyutu. Bu boyutlar yardımıyla “Kurumsal performansın tüm gerçekliğiyle ölçülebileceği” öne sürülmüştür.
Kıyaslama: işletmenin kurumsal performansını sektörde en iyi olarak adlandırılan işletmelerin kurumsal performansı ile
kıyaslayarak onların mevcut kurumsal performans düzeyine nasıl eriştiklerini araştırıp, elde edilen bilgileri kendi işletmenizi stratejilerinde hedeflerinde ve davranış standartlarında kullanmamızı sağlayan bir uygulamadır. Temel Yetenek: bir işletmenin rakiplerine oranla en iyi yaptığı şey olarak tanımlanır
İşletmelerin giderek daha yaygın biçimde dış kaynaklardan yararlanma nedenleri; uzmanlaşmak,esneklik, kazanabilme,hızlı karar alabilme,riski azaltabilme, kaliteyi artırabilme ve maliyeti azaltabilme.
Dış kaynak Kullanımı; işletme yönetimin belirlediği temel yetenek alanlarının dışında kalan işlerin, başka işletmelerden
edinilmesi olarak tanımlanır. Dış kaynaklardan yararlama, aynı zamanda işletmenin temel yeteneğine odaklanmasını sağlayarak rekabet üstünlüğü elde etmesine olanak tanıyacaktır.
Küçülme,kademe,azaltma ve doğru ölçeği bulma: günümüzde işletmelerin rekabet güçlerini artırabilmek için yoğun olarak kullandıkları uygulamadır. İş gücü maliyetinde gerçekleştirilecek azaltma ile verimlilik artış sağlama düşüncesine dayanır.
Personel Güçlendirme: çalışanların karar verme yetkilerini arttırarak onların işin sahibi haline getirebilmektir.
Değişim Mühendisliği ( süreç yenileme): süreçlerin kurumsal performans doğrultusunda yeniden tasarlanması, gerekiyorsa tamamen değiştirilmesi anlamına gelmektedir.
Yalın Organizasyonlar: işletme yönetiminin örgüt yapısını yalınlaştırarak gerçek anlamda bir maliyet minimizasyonunu gerçekleştirebilmesi için: iş tanımları, iş akışları, prosedürler, politikalar, davranış standartları gibi tüm eski uygulamaların ele alınarak gereksiz olan her şeyden kurtulmak gerekmektedir:
Öğrenen Örgütler: düşünme modellerinin ve paradigmaları değiştirmeleri, yani öncelikle düşünmeyi öğrenmeleri gerekmektedir. Peter senge “ beşinci disiplin” kitabı görüşlerine dayanmaktadır
Yenilik yönetimi: yaratıcı düşüncenin ürün ve / veya hizmet olarak ticari değere dönüştürülebilmesi süreci. Yenilik kavramı latince in- nova innovatus birleşmesiyle üretilmiştir.
Yenilikler: hizmet yeniliği-ürün yeniliği-dizayn yeniliği-süreç yeniliği-örgütsel yenilik-strateji yeniliği
Sanal Organizasyonlar: işletme yönetimi açısından sanal kavramı duvarsız örgütlenme olarak tanımlanır.
Şebeke Organizasyon: yapılan yazılı bir anlaşma çerçevesinde üretim, pazarlama, satış, dağıtım, gibi faaliyetlerin başka işletmeler tarafından gerçekleştirildiği merkezi bir işletmedir.
Stratejik Ortaklık: acentelik,bayilik,gibi dar kapsamlı anlaşmalardan know-how,lisans,patent,taşeronluk, franchising gibi
geniş kapsamlı anlaşmalara kadar farklı düzeylerde oluşturulan işbirlikleri doğrultusunda gerçekleştirilebilir.
Kurumsal Sosyal Sorumluluk: işletmenin yasal ve ekonomik sorumluluk boyutlarının üstünde ve ötesinde bir kavramdır. İşletmenin toplumsal sorunlarla da ilgili olması ve toplumun beklentilerini üretim/pazarlama yapmadığı alanlarda gidermesidir. İç paydaşlar: yöneticiler, hissedarlar, çalışanlar dış paydaşlar; tüketiciler, rakipler, tedarikçiler,toplum, hükümet ve çevre olarak sınıflandırılır.
Örgütsel Strateji Yaklaşımı: üst düzey yönetimi işletmenin dış çevresindeki değişimler doğrultusunda ortaya çıkan
fiırsat ve tehditleri, işletmenin iç çevresinde var olan zayıflık ve üstünlükleri Swot analiziyle belirlemekte ve uygulanacak stratejileri oluşturmaktadır.
Vekalet Yaklaşımı: vekalet verenle vekil arasında gerçekleştiren sözleşmeyi ele alan ve en etkin sözleşmenin nasıl kurulabileceğini araştıran bir yaklaşım…. Vekalet yaklaşımı hissedarlar ve yöneticiler arasındaki sorunları ele alarak temsil maliyetlerini minimize etmeyi amaçlamaktadır.
İşletme Maliyet Yaklaşımı: örgütler ürettikleri mal ve /veya hizmetlerin değişim işlemlerinin maliyetlerini minimize edebilecek şekilde organize olmalıdır.
Kurumsallık Yaklaşımı: örgütlerin yaşamlarını sürdürebilmeleri için, kurumsal çevreden gelen baskılara duyarlı olmaları gerekmektedir. 1977 yılında Sosyolog Philip Selznick sistem modeli doğrultusunda ortaya çıkmıştır.
Örgütsel Ekoloji Yaklaşımı: örgütün içinde yer aldığı çevre,tıpkı doğa gibi örgüt popülasyonu içinde bir seçime gitmektedir. michael hannan 1977
ÜNİTE:2
Yenilik: birey veya grup bağlamında ortaya çıkan yeni bir fikir ürün veya uygulamadır.
Majaro Yenilik sürecini 4 evreye ayırmış: 1 Fikir Üretme (fikir geliştirme) 2 – izleme ( işletme amaçlarına uygunluk kontrol etme 3 – uygunluk ( ticari ve teknik uygunluk kontrol etme 4- uygulama ( ticarileştirme
Tidd Yenilik çevre ve performan etkileşimi: 1 –işletme performansı (büyüme,Pazar payı) 2- çevresel durumlar ( belirsizlik, karmaşıklık) 3- yeniliğin türü ve derecesi (süreç yeniliği örgütsel yenilik) 4 –işletme tasarımı (yapı-süreç) Yeniliğin Özellikleri:

1. Göreli Avantaj: yeniliğin sağlayacağı faydanın sistemden sisteme farklılık göstermesi
2. uygunluk:bireylerin ve sistemlerin yeniliği kabul etme ve kullanma derecesini gösterir
3. karmaşıklık:ortaya çıkan bir yeniliğin kullanılmasındaki ve algılanmasındaki güçlük derecesi
4. denenebirlik: bir yeniliğin deneysel ve bilimsel temellere dayandırabilme derecesi
5. gözlenebilirlik: yeneliğin sonuçlarının başkaları tarafından gözlenebilirliği derecesi

Yenilik Türleri: ürün-süreç-örgütsel-yönetim-üretim-ticari/pazarlama ve hizmet yeniliği türleri
Yenilik yönetimi: bir yeniliğin işletme içerisinde oluşma fikrinden piyasaya sürülme aşamasına kadar olan süreci kapsayan
faaliyetlerin, uygulamaların ve kullanılan tekniklerin bir bütünü.
Sattler 4 Faktörün yenilik yönetimi : 1-Stratejik Faktörler 2 –Örgütsel faktörler 3 –kültürel faktörler 3 –çevresel faktörler.
Dışsal Çıktılar: 1- Rekabet 2 –kar 3 –büyüme 4 –çeşitleme 5-girdi maliyetleri
ÜNİTE:3
Sanayi devriminin en önemli sonuçlarının kırsal alanlardan kentsel alanlara büyük göç olması, büyükşehirlerin oluşması.
Birey düzeyinde öğrenmesiyle ilgili ilk ve en çok bilinen kuram, Rus bilim adamı İvan Pavlov dur.
İş üstünde eğitim: deneyimsiz bir çalışma iş esnasında deneyimli bir çalışana yada bir hami tarafından eğitilmesi anlamına gelmektedir.
Sosyal Öğrenme: bireylerin sosyal etkileşim neticesinde gözlem ve doğrudan deneyim yoluyla gerçekleştirdikleri öğrenme şekli.
Bui ve Baruch örgütlerin içersindeki en temel öğrenme birimleri: 1-ekibin bağlılığı 2 –liderlik 3 –amaç belirleme 4- eğitim ve geliştirme 5-örgüt kültürü
Dodgson göre; örgütsel öğrenme üst yönetim tarafından özellikle planlandığı için yürüyen yada bilinçli olarak tasarlanan bir süreç değil, herhangi bir müdaheleye gerek kalmadan doğal bir şekilde kendiliğinden gelişen bir eylemdir.
Argyris ve Schön göre: örgütsel öğrenmenin hatalardan deneyim kazanılmasıyla ilişkili olduğunu ileri sürmüş
Hedberg: örgüt içerisinde yeni yaklaşım ve anlayışların belirlenmesi
Huber: çalışanların davranışlarından değişime sebep olacak bilginin örgüt içine aktarımıyla bağlantılı,
Guns ve Anundsen: örgütsel öğrenmenin çalışanların günlük öğrenme faaliyetlerinin bir bütünü olduğunu
Hodgkinson: örgütte çalışanların karşılıklı öğrenmelerini sağlayacak yaklaşımların geliştirilmesi sonucunda Huber Örgüt düzeyinde öğrenmenin 4 aşamadan oluşan süreçte ilişkilendirmiş: 1 –bilginin kazanılması 2 –bilginin dağıtılması 3 –bilginin yorumlanması 4-örgütsel hafıza
Al-Jawazneh örgütlerin öğrenen örgüt haline dönüşebilmesi için: 1 –ortaklaşa öğrenmeyi sağlayacak bir sistemin kurulması 2 –çalışanların ortak bir vizyon doğrultusunda güçlendirilmesi 3 –örgütün çevre ile bağlantısının kurulması 4- örgütsel öğrenmenin stratejik liderlikle desteklenmesi
Vizyon: bir işletme için gelecekte ulaşılmak istenen durumu özetleyen bir ifadedir.
ÜNİTE:4
Kıyasalama: işletmeler arası karşılaştırma işletmeler tarafından oldukça yaygın bir şekilde kullanılan verimlilik ve etkililik
odaklı örgütsel değişim tekniklerinden biridir. Modern anlamda kıyaslama tekniği ilk biçilsem örneği Xerox 1979 gerçekleştirmiştir.
Kıyaslama; hem işletme performansını değerlendirmek üzere bir nirengi noktasının belirlenmesi hemde bu noktaya erişmek için sarf edilen çabaları kapsayan bütüncül bir tekniktir.
Kıyaslama, işletmelerin öğrenen organizasyon olabilmeleri yolunda oldukça önemli üstünlükler sağlayan bir teknik olarak değerlendirilebilir.
Tarihsel Gelişimi: ilk kıyaslama girişimleri “ tersine mühendislik” uygulaması şeklinde ortaya çıkmıştır. Kıyaslama 1940 lı yıllardan itibaren gelişerek değişerek bu günkü halini almıştır.
Kıyaslama SÜRECİ:1- Planlama 2 –kurumsallaştırma 3 –veri elde edilmesi ve analiz 4 –değerlendirme 5 –uyarlama ve uygulama
Kıyaslama Sürecinde Dikkat edilmesi gereken etik konular: 1 –yasallık ilkesi 2 –değişim ilkesi 3 –gizlilik 4 –kullanım 5- etik iletişim 6-hazırlıklı olma 7-sonlandırma 8- empati ilkesi
Temel yetenek: işletmeler arası farklılığın ana kaynağı işletmenin sahip olduğu temel yetenek lerdir.
Temel Yetenek Yönetiminde Başarı Faktörü: 1-tüm işletme çapında duyurulması 2-örgüt yapısı temel yeteneklerle ilişkili olarak tasarlaması 3 –yatırımların temel yeteneklerle ilişkilendirilmesi 4 – sürekli geliştirilmesi
Temel yeteneğin ayırt edici özellikleri: değerli +kıt+ taklit edilmesi maliyeti +ikame edilmesi zor= temel yetenek
Dış Kaynak kullanımı: inşaat sektöründe görünen taşeronluk, tekstil sektöründe fason üretim..
Dış kaynak: işlemelerin çeşitli tedarikçilerden yaptıkları mal ve hizmet alımları şeklindedir. Japon mucizesi kökeninde
stratejik dış kaynak kullanımı “ Keiretsu” dur.
Dışkaynak kullanının teorik temelleri kaynaklara dayalı yaklaşıma kaynak bağımlılığı ve işlem maliyeti teorilerine dayandırılabilir.
Dış kaynak kullanımında Kritik dört farklı yeteneğe sahip tirler: 1-Strateji düşünebilme yeteneği 2 –etkili müzakere yeteneği 3 –ilişki yönetim yeteneği 4 – değişim yönetimi yeteneği
Dış kaynak Kullanımın Olumlu yönleri: 1-maliyet tasarrufu 2 –uzmanlık bilgisinden yararlanma 3 –esnek üretim 4 – temel yeteneklere odaklanabilme
Dış kaynak kullanımın Olumsuz Yönleri: 1-taşıma giderlerinin artışı 2 –denetim fonksiyonun etkisizleşmesi 3- kendine rakip yaratma 4 –çalışanlar üzerindeki olumsuz etkiler 5 –işletmenin özünü kaybetmesi
Küçülme: işletme yönetimi tarafından işletmenin etkinliğinin, verimliliğin ve rekabetçiliğin geliştirilmesi amacıyla
işletmede çalışan iş gücünün sayısının azaltılması, maliyetlerin düşürülmesi ve iş süreçlerinin yeniden değerlendirilmesini içeren yönetsel faaliyetler.
Dar anlamda küçülme: çalışanların işten çıkarılması
Geniş anlamda küçülme: işletmedeki işçilerin süreçlerin fonksiyonların ve hiyerarşik kademelerin sistematik olarak azaltılması anlamına gelmektedir.
Küçülmenin Temek Özellikleri: 1-Planlı bir yönetsel çaba olması 2-odak noktasının işletme çalışanları olması 3 – verimlilik ve etkililik sağlamak amacıyla geçekleştirilmesi 4- iş süreçlerinin yeniden gözden geçirilmesi gerekli kılması Küçülme Uygulamalarına ilişkin Beklentiler: 1 –değişen maliyetlerin düşmesi 2 –iş süreçlerindeki gereksiz bürokrasinin azalması 3 –karar alma sürecinin hızlanması 4 –örgütsel iletişim kolaylaşması 5 –örgüt içi girişimcilik potansiyelinin gelişmesi 6-örgütün genel üretkenlik düzeyinin artışı
Küçülme Süreci: 1-kararın verilmesi 2 –planın hazırlanması 3 –bilgi paylaşımı 4 – küçülme planının uygulanması
Süreç Yenileme: süreklilik gerektiren bir uygulamadır. Süreç yenileme evrimsel bir değişim değil , radikal ve devrimsel bir değişim yaratmaktadır.
Birinci nesil süreç yenileme işletme içi sınırların çözülmesine neden olmuştur. İkinci nesil süreç yenileme ise işletmeler
arası sınırların çözülmesini kolaylaştırmıştır.
Süreçlerin yenileme ihtiyacının temelinde müşteriler rekabet ve değişim kavramları temel özelliklerindeki dönüşümler yatmaktadır.
Süreç Yenilemenin Aşamaları: 1 aşama=süreçlerin dökümünün yapılması 2. Aşama= süreçlerin değer yaratma durumlarının analiz edilmesi 3.aşama=değer yaratmayan veya beklentileri karşılayan süreçlerin yeniden tasarımı sonuç: daha hızlı daha kaliteli ve daha düşük maliyetli mal ve hizmet üretimi
https://alonot.com/bilgi-felsefesi-ders-notlari/
Yalın Örgütleri ile ilgilendiren 4 farklı yorum: 1-yalın örgüt 2 –yalınlaşma süreci 3 –yalınlaştırma teknikleri 4 –yalın düşünme şeklinde
Yalın örgütler; sadeleştirilmiş,basitleştirilmiş, çalışanları yetki ve sorumlulukları itibariyle güçlendirilmiş, insan odaklı örgütlerdir.
Yalın üretim kısaca daha az girdiyle daha çok çıktı üretilmesi anlamına gelmektedir. Da az stok daha çalışan daha az fiziksel alan kullanarak üretim yapmak yalın üretimin temel felsefesidir.
Taiichi obno ve eiji Toyota günümüzde yalın üretim olarak bilinen üretim yönetim sistemini geliştiren Japon sanayicidir.
Yalın üretim 1950 yıllarda japonyanın içinde bulunduğu koşulların bir sonucu olarak ortaya çıkmıştır. Toyota Üretim Sistemi (tüs) 3 bişelinin vardır: 1-sürekli gelişme 2 –insana saygı 3 –standartlaştırılmış işler
Yalınlaşmanın temel bileşenler tarafında yapılandırılması: 1-temel yetenekler 2 –stratejik ortaklıklar 3 –etkili stratejik dış kaynak kullanımı 4 –yeni yönetim teknikleri 5 –ortak iş yapma kültürü 6-teknolojik yenilikler
Japonya ( Keiretsu)… Güney kore (chaebol) kökenli örgütler